امروز قصد داریم طرز تهیه ترشی آش را به شما آموزش دهیم.این اش برای کسانی که غذای ترش دوست دارند بسیار مناسب میباشد.طرز تهیه این اش را درادامه مطلب زیر مشاهده کنید.درادامه هم چنین با خواص نخود آشنا شوید.
مواد لازم برای تهیه ترشی آش
- نخود، لوبيا و عدس يك پيمانه
- سبزي آش نيم كيلوگرم
- رب انار يا رب آلو ترش سه قاشق غذاخوري
- سير ريز يا خلالشده يك پيمانه
- برنج دو پيمانه
- نعنا خشك چهار قاشق غذاخوري
- نمك، فلفل و زردچوبه به ميزان لازم
طرز تهيه ترشی آش
ابتدا حبوبات را از شب قبل خيس كرده و بعد آنها را بپزيد. درون قابلمهاي متوسط را تا نصف آب ريخته و بعد برنج را داخل آن بريزيد تا جوش بيايد و كمي باز شوند، سپس حبوبات را به آن اضافه كنيد و پس از اينكه آش كمي لعابدار شد سبزي آش را افزوده و پس از پخت سبزي سير و بعد رب انار را به همراه نمك، فلفل و زردچوبه اضافه كرده و كاملا هم بزنيد. در آخر نعنا را در كمي روغن تفت داده و آش را تزئين كنيد.
نكته:به جاي رب انار يا رب آلو ميتوان از آب نارنج و كمي شكر استفاده كرد.
خواص نخود
متأسفانه امروز نخود که یک ماده غذایی بسیار مفید و پرانرژی است از سفره ایرانیان در حال حذف شدن است و شاهد استفاده کمتر آن در رژیم غذایی ایرانیان هستیم. با افزایش مصرف غذاهای خارجی و فستفود در سفرههای ایرانی مصرف این ماده غذایی در طول روز و حتی در سال بسیار کمتر از گذشته شده است. نخود که جزء خانواده حبوبات محسوب میشود دارای املاح، ویتامین و پروتئینهای متعددی از جمله نشاسته، کلسیم، فسفر، آهن، سدیم، پتاسیم، روغن گیاهی، مس و ویتامینهایی مانند ویتامین A، B1, B2 است.
بنابراین نخود دارای اسیدآمینههای مختلف، ویتامینها و مواد معدنی بسیار مفیدی است که میتوانیم بگوییم نخود نه فقط یک غذا بلکه به عنوان یک دارو محسوب میشود. نخود از زمانهای بسیار دور مصرف خوراکی و درمانی داشته است. رازی و ابن بیطار کاملا آنچه را که دیسکورید درباره Erebinthos (نخود به یونانی) شرح داده به نقلقول از وی تحت عنوان حمص آوردهاند و طبق نوشته ابوریحان، اربیوتوس، حمص است که به پارسی نخود مینامند.
در کتب قدیم سه نوع از آن را شرح دادهاند که عبارتاند از:
1. حمص یا حمص ابیض یا حمص بستانی یا نخود سفید که نوع کشت شده است.
2. حمص بری که نوع وحشی است.
3. حمص الاسود یا نخود سیاه
خواص در طب سنتی ایران
نوع بری آن (کمتر مورد استفاده است):
پاککننده و بازکننده انسداد جگر، طحال و کلیه، پاککننده زخمهای چرکی و قوبا(بیماری پوستی که از اگزما شروع و به پسوریازیس میرسد)، نرمکننده ورمهای بناگوش و غدد جنسی، خارج کننده چرک از زخمهای چرکی و جراحت سرطان (ضماد آن با عسل) است.